Nowoczesna Służba Zdrowia bez kolejek

Obecna fatalna sytuacja finansowa szpitali nadzorowanych bezpośrednio przez Ministra Zdrowia to kolejny przykład nieprzygotowania kadry Ministerstwa Zdrowia do zarządzania tym sektorem. Skoro nie potrafią sprawować nadzoru właścicielskiego nad kilkunastoma szpitalami i uczynić z nich placówki świecące przykładem gospodarności dla innych, to nie będą w stanie dokonać tego w całym systemie.

Ministerstwo Zdrowia potrzebuje jako szefa menadżera z krwi i kości, który rozumie jak działają duże organizacje, duże systemy. Wśród wiceministrów wystarczy 1-2 lekarzy, odpowiedzialnych za kształcenie lekarzy i procedury medyczne. Reszta to powinni być menadżerowie potrafiący korzystać z wiedzy ekspertów.

• Zmiany w systemie szkolenia dla personelu medycznego, sięgnięcie do zagranicznych zasobów z powodu braków w zasobach własnych (demografia),

• Obowiązek odpracowania bezpłatnych studiów medycznych przed ewentualnym wyjazdem za granicę,
• Rozbudowanie opieki ambulatoryjnej,

• Oparcie powszechnej ochrony zdrowia o placówki „Pierwszego Kontaktu” i bezpośrednie przekazywanie do tego typu placówek części składek zdrowotnych  – pieniądz ma iść za pacjentem,

• Wprowadzenie obowiązkowej, drobnej opłaty (5 zł.) za każdą wizytę u lekarza (nie dotyczy wizyt dzieci i osób w wieku powyżej lat  70 ),

• Pełne zinformatyzowanie służby zdrowia, wprowadzenie elektronicznych kart zdrowia,

• Skomponowanie sensownego koszyka medycznych usług gwarantowanych,

• Dzierżawa, a nie prywatyzacja szpitali tylko dla jasno określonych podmiotów, spełniających warunki np. spółek non profit, fundacji, stowarzyszeń czy spółdzielni,

• Opracowanie zasad wykonywania komercyjnych usług dla szpitali publicznych (państwowych, samorządowych, itp.),

• Reforma NFZ - rozbicie NFZ na kilka konkurujących funduszy oraz dopuszczenie (na określonych zasadach) kolejnych paru funduszy (lub kas chorych) do obsługi polskiego rynku usług medycznych, tak aby stworzyć rynek konkurencyjny,

• Zwiększenie wydatków na Służbę Zdrowia do 7,5% PKB w ciągu 6 lat oraz opcjonalnie zwiększenie składki zdrowotnej do 12%-14%, którą w 2/3 pokrywałby pracodawca,

•  Wprowadzenie jednolitych wycen usług lekarskich dla wszystkich placówek medycznych oraz podpisywanie tylko usług dotyczących całego procesu choroby z jedną tylko placówką zdrowia (od przyjęcia pacjenta do jego całkowitego wyleczenia lub zgonu – chodzi o to aby najlepiej płatnej części kuracji nie przejmowały firmy prywatne a tą droższą część zostawała placówką publicznym),

• Zmiana wycen usług lekarskich tak aby najwyżej były wyceniane te ratujące życie,

•  Zakaz pełnienia funkcji zarządzających lub posiadania udziału w klinikach i firmach prywatnych dla funkcjonariuszy publicznej służby zdrowia, takich jak  konsultanci krajowi i wojewódzcy, dyrektorzy klinik czy ordynatorzy,

• Powołanie przy ministrze zdrowia Centrum Kryzysowego (z odpowiednimi uprawnieniami) na wypadek braku leków, wyposażenia (mieliśmy już taką sytuacje z respiratorami) lub tez stwierdzenia szkodliwości danego leku i szybkiej konieczności wycofania go z rynku,

• Zwiększenie kompetencji Rady Przejrzystości oraz powiązania jej działań z Centrum Kryzysowym, zwiększenie wynagrodzeń jej członków do 25 tys. miesięcznie netto + dodatkowe granty,

• Wprowadzenie Biura Analiz Ekonomicznych przy Ministrze Zdrowia dla oceny ekonomicznych skutków leczenia danych schorzeń (chodzi o wybranie najbardziej ekonomicznych leczenia),

• Wprowadzenie reformy systemu badań klinicznych w publicznych placówkach zdrowia (z tych badań korzystają firmy farmaceutyczne, w małym stopniu same szpitale),

• Zniesienie limitów zarobków dyrektorów publicznych placówek służby zdrowia.